تنگی کانال نخاعی به باریک شدن کانال نخاعی و وارد آمدن فشار بر طناب نخاعی و عصبهای این منطقه گفته میشود. تنگی کانال نخاعی معمولا حاصل فرایند پیری است. با این وجود برامدگی یا پارگی دیسک نیز میتواند باعث تنگی کانال نخاعی شود. تنگی کانال نخاعی در نواحی گردن (سرویکال) و پایین کمر (لامبار) ستون فقرات اتفاق می افتد. این وضعیت در افراد بالای ۵۰ سال بیشترین شیوع را دارد.
دلایل تنگی کانال نخاعی به صورت زیر است
- آرتروز ستون فقرات که معمولا در میانسالی و سالمندی ایجاد میشود
- بیماریهای استخوانی مانند بیماری پاژه
- نقص یا رشد زایده هایی در ستون فقرات که از بدو تولد وجود داشته است
- لغزش یا بیرون زدن دیسک (فتق دیسک) که اغلب در گذشته روی داده است
- صدماتی که باعث میشوند فشار بر ریشه های عصبی یا طناب نخاعی وارد شود
- وجود تومور در ستون فقرات
- شکستگی یا صدمه دیدن استخوانهای ستون فقرات
- بیرون زدگی شدید دیسک
- ضخیم شدگی لیگامان محافظ نخاع
علائم تنگی کانال نخاعی
- گرفتگی و درد پا در اثر تحت فشار قرار گرفتن عصبهای پایین کمر بعد از مدتی پیاده روی
- درد در ناحیه ران و کمر که به پایین امتداد می یابد
- بی حسی یا ضعف در پا
- از دست دادن تعادل
- در موارد شدید، از دست دادن کنترل مثانه و روده (در موارد وخیم)
روشهای درمان تنگی کانال نخاعی
معمولا درمان با مسکنهای بدون نسخه و تجویزی شروع میشود و از فیزیوتراپی و ورزش برای بهبودی استفاده میشود. حرکات اصلاح شده، بریس کمر و تزریق استروئید و ازن داخل فضای اطراف نخاع توسط فوق تخصص درد و تحت رانهمایی تصویر برداری، نیز از درمانهای این وضعیت محسوب میشوند. در موارد شدید تنگی کانال نخاعی شاید عمل جراحی لازم یاشد.
